Πρότυπα και μέθοδοι επιθεώρησης καλλυντικών

3. Μέτρηση θολότητας

Είναι εύκολο να προκληθούν αρώματα, προϊόντα κεφαλής και λοσιόν ή ορισμένα αδιάλυτα ιζήματα που δεν έχουν διαχωριστεί πλήρως λόγω ανεπαρκούς στατικού χρόνου γήρανσης ή λόγω της ουσίας της αδιάλυτης ουσίας, όπως η περιεκτικότητα σε τσίχλα εμβάπτισης και η απόλυτη περιεκτικότητα σε κερί. γίνεται θολό και η θολότητα είναι ένα από τα κύρια προβλήματα ποιότητας με αυτά τα καλλυντικά. Η θολότητα μετριέται κυρίως με οπτική επιθεώρηση.
(1) Βασικές αρχές
Ελέγξτε οπτικά τη διαύγεια του δείγματος σε λουτρό νερού ή άλλο ψυκτικό μέσο.

(2) Αντιδραστήρια
Παγάκια ή παγωμένο νερό (ή άλλα κατάλληλα ψυκτικά 5°C χαμηλότερα από τη μετρούμενη θερμοκρασία)

(3) Βήματα μέτρησης
Βάλτε παγάκια ή παγωμένο νερό στο ποτήρι ζέσεως ή άλλα κατάλληλα ψυκτικά που είναι 5°C χαμηλότερα από τη μετρούμενη θερμοκρασία.
Παίρνουμε δύο μέρη του δείγματος και τα ρίχνουμε σε δύο προξηραμένους γυάλινους δοκιμαστικούς σωλήνες φ2cm×13cm. Το ύψος του δείγματος είναι το 1/3 του μήκους του δοκιμαστικού σωλήνα. Βάλτε σφιχτά το στόμιο του δοκιμαστικού σωλήνα με το πώμα ενός σειριακού θερμομέτρου, έτσι ώστε ο λαμπτήρας υδραργύρου του θερμομέτρου να βρίσκεται στη μέση του δείγματος.
Τοποθετήστε έναν άλλο δοκιμαστικό σωλήνα φ3 cm × 15 cm στο εξωτερικό του δοκιμαστικού σωλήνα, έτσι ώστε ο δοκιμαστικός σωλήνας που περιέχει το δείγμα να βρίσκεται στη μέση του περιβλήματος. Προσέξτε να μην αγγίξετε το κάτω μέρος των δύο δοκιμαστικών σωλήνων. Τοποθετήστε τον δοκιμαστικό σωλήνα σε ένα ποτήρι ζέσεως με ψυκτικό για να κρυώσει, έτσι ώστε η θερμοκρασία του δείγματος να πέσει σταδιακά και παρατηρήστε εάν το δείγμα είναι διαυγές όταν φτάσει στην καθορισμένη θερμοκρασία. Χρησιμοποιήστε ένα άλλο δείγμα ως έλεγχο κατά την παρατήρηση. Επαναλάβετε τη μέτρηση μία φορά και τα δύο αποτελέσματα πρέπει να είναι συνεπή.

(4) Έκφραση αποτελεσμάτων
Στην καθορισμένη θερμοκρασία, εάν το δείγμα εξακολουθεί να είναι τόσο διαυγές όσο το αρχικό δείγμα, το αποτέλεσμα της δοκιμής του δείγματος είναι διαυγές και όχι θολό.

(5) Προφυλάξεις
① Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για τον προσδιορισμό της θολότητας των προϊόντων αρώματος, κεφαλιού και λοσιόν.
②Διαφορετικά δείγματα έχουν διαφορετικές καθορισμένες θερμοκρασίες δείκτη. Για παράδειγμα: άρωμα 5℃, νερό τουαλέτας 10℃.

4.Προσδιορισμός σχετικής πυκνότητας

Η σχετική πυκνότητα αναφέρεται στην αναλογία της μάζας ενός συγκεκριμένου όγκου υλικού προς τη μάζα του ίδιου όγκου νερού. Είναι ένας σημαντικός δείκτης απόδοσης των υγρών καλλυντικών.

5.Προσδιορισμός σταθερότητας χρώματος

Το χρώμα είναι ένας σημαντικός δείκτης απόδοσης των καλλυντικών και η σταθερότητα του χρώματος είναι ένα από τα κύρια ζητήματα ποιότητας των καλλυντικών. Η κύρια μέθοδος για τη μέτρηση της σταθερότητας του χρώματος είναι η οπτική επιθεώρηση.

(1) Βασικές αρχές
Συγκρίνετε την αλλαγή χρώματος του δείγματος μετά τη θέρμανση σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία.

(2) Βήματα μέτρησης
Πάρτε δύο δόσεις από το δείγμα και αδειάστε το σε δύο δοκιμαστικούς σωλήνες φ2×13 cm αντίστοιχα. Το ύψος του δείγματος είναι περίπου τα 2/3 του μήκους του σωλήνα. Συνδέστε το με ένα φελλό και βάλτε ένα από αυτά σε μια προρυθμισμένη θερμοκρασία (48±1)℃. Στο κουτί σταθερής θερμοκρασίας, ανοίξτε το πώμα μετά από 1 ώρα, στη συνέχεια κρατήστε το συνδεδεμένο και συνεχίστε να το βάζετε στο κουτί σταθερής θερμοκρασίας. Μετά από 24 ώρες, βγάλτε το και συγκρίνετε το με άλλο δείγμα. Δεν πρέπει να υπάρχει αλλαγή στο χρώμα.

(3) Έκφραση αποτελέσματος
Στην καθορισμένη θερμοκρασία, εάν το δείγμα εξακολουθεί να διατηρεί το αρχικό του χρώμα, το αποτέλεσμα της δοκιμής του δείγματος είναι ότι το χρώμα είναι σταθερό και δεν αποχρωματίζεται.

6. Προσδιορισμός των αιθέριων ουσιών σε άρωμα και νερό τουαλέτας

Το άρωμα δίνει στα καλλυντικά ένα συγκεκριμένο άρωμα και φέρνει κομψότητα και άνεση στους χρήστες. Σχεδόν όλα τα καλλυντικά χρησιμοποιούν άρωμα, επομένως το άρωμα είναι ένα από τα κύρια υλικά βάσης των καλλυντικών. Η συνήθως χρησιμοποιούμενη μέθοδος για τον προσδιορισμό των αρωμάτων στα καλλυντικά είναι η μέθοδος εκχύλισης με αιθέρα.

(1) Βασικές αρχές
Χρησιμοποιώντας την αρχή ότι η ουσία είναι αναμίξιμη με διαιθυλαιθέρα, η ουσία εξάγεται από το δείγμα με διαιθυλαιθέρα και ο αιθέρας αφαιρείται και στη συνέχεια ζυγίζεται για να ληφθεί η περιεκτικότητα σε ουσία.

(2) Αντιδραστήρια
① Αιθέρας, άνυδρο θειικό νάτριο
②Διάλυμα χλωριούχου νατρίου: Προσθέστε ίσο όγκο απεσταγμένου νερού στο κορεσμένο διάλυμα χλωριούχου νατρίου.

(3) Βήματα μέτρησης
Ζυγίστε με ακρίβεια (20~50) g ​​του προς δοκιμή δείγματος (ακρίβεια έως 0,000 2 g) σε διαχωριστική χοάνη 1 L σε σχήμα αχλαδιού και, στη συνέχεια, προσθέστε 300 mL διαλύματος χλωριούχου νατρίου. Στη συνέχεια, προσθέστε 70 mL διαιθυλαιθέρα, ανακινήστε και αφήστε να σταθεί σε ξεχωριστές στρώσεις. Εκτελέστε συνολικά τρεις εξαγωγές. Τοποθετήστε τα τρία εκχυλίσματα αιθυλαιθέρα μαζί σε ένα διαχωριστικό χωνί 1 L σε σχήμα αχλαδιού, προσθέστε 200 mL διαλύματος χλωριούχου νατρίου, ανακινήστε και πλύνετε. , αφήστε να σταθεί για στρώση, απορρίψτε το διάλυμα χλωριούχου νατρίου, μεταφέρετε το αιθερικό εκχύλισμα σε πωματισμένη φιάλη Erlenmeyer των 500 mL, προσθέστε 5 g άνυδρου θειικού νατρίου, ανακινήστε, στεγνώστε και αφυδατώστε. Διηθήστε το διάλυμα σε ένα στεγνό και καθαρό ποτήρι ζέσεως 300 mL, ξεπλύνετε τη φιάλη Erlenmeyer με μικρή ποσότητα αιθέρα, συνδυάστε το υγρό έκλουσης στο ποτήρι ζέσεως και τοποθετήστε το ποτήρι σε υδατόλουτρο 50°C για εξάτμιση. Όταν το διάλυμα εξατμιστεί στα 20 mL, μεταφέρετε το διάλυμα σε ένα προζυγισμένο ποτήρι ζέσεως των 50 mL, συνεχίστε την εξάτμιση μέχρι να αφαιρεθεί ο αιθέρας, τοποθετήστε το ποτήρι σε ξηραντήρα, κενό και μειώστε την πίεση σε (6,67×10³) Pa και τοποθετήστε το για 1 ώρα, ζυγίζοντας.