لباس شماست

در سال‌های اخیر، با افزایش آگاهی مردم داخلی نسبت به حفاظت از محیط زیست و انتشار مستمر مصرف منابع و مسائل آلودگی محیط زیست در صنعت مد یا پوشاک از طریق رسانه‌های اجتماعی چه در داخل و چه در سطح بین‌المللی، مصرف‌کنندگان دیگر با برخی از داده‌ها ناآشنا نیستند. به عنوان مثال، صنعت پوشاک دومین صنعت آلاینده جهان است و پس از صنعت نفت در رتبه دوم قرار دارد. به عنوان مثال، صنعت مد سالانه 20 درصد از فاضلاب جهانی و 10 درصد از انتشار کربن جهانی را تولید می کند.

با این حال، به نظر می رسد یکی دیگر از مسائل کلیدی به همان اندازه مهم برای اکثر مصرف کنندگان ناشناخته است. یعنی: مصرف و مدیریت مواد شیمیایی در صنعت نساجی و پوشاک.

مواد شیمیایی خوب؟ مواد شیمیایی بد؟

وقتی صحبت از مواد شیمیایی در صنعت نساجی می شود، بسیاری از مصرف کنندگان عادی استرس را با وجود مواد سمی و مضر بر روی لباس هایشان یا تصویر کارخانه های پوشاک که آبراه های طبیعی را با مقدار زیادی فاضلاب آلوده می کنند، مرتبط می دانند. برداشت خوب نیست. با این حال، تعداد کمی از مصرف کنندگان به طور عمیق به نقش مواد شیمیایی در منسوجات مانند لباس و منسوجات خانگی که بدن و زندگی ما را تزئین می کنند، می پردازند.

وقتی کمد لباستان را باز کردید اولین چیزی که توجه شما را جلب کرد چه بود؟ رنگ. قرمز پرشور، آبی آرام، سیاه ثابت، بنفش اسرارآمیز، زرد پر جنب و جوش، خاکستری ظریف، سفید خالص... این رنگ‌های لباسی که برای نشان دادن بخشی از شخصیت خود استفاده می‌کنید، بدون مواد شیمیایی به دست نمی‌آیند، یا به عبارت دقیق‌تر، چندان آسان نیستند. با در نظر گرفتن رنگ بنفش، در تاریخ، لباس‌های بنفش معمولاً فقط متعلق به طبقه اشراف یا طبقه بالا بودند، زیرا رنگ‌های بنفش کمیاب و به طور طبیعی گران بودند. تا اواسط قرن نوزدهم بود که یک شیمیدان جوان بریتانیایی به طور تصادفی یک ترکیب ارغوانی را در طول سنتز کینین کشف کرد و بنفش به تدریج تبدیل به رنگی شد که مردم عادی می توانستند از آن لذت ببرند.

علاوه بر رنگ دادن به لباس ها، مواد شیمیایی نیز نقش مهمی در افزایش عملکردهای ویژه پارچه ها دارند. به عنوان مثال، اساسی ترین ضد آب، مقاوم در برابر سایش و توابع دیگر. از منظری وسیع، هر مرحله از تولید پوشاک از تولید پارچه تا محصول نهایی پوشاک ارتباط تنگاتنگی با مواد شیمیایی دارد. به عبارت دیگر، مواد شیمیایی یک سرمایه گذاری اجتناب ناپذیر در صنعت نساجی مدرن است. با توجه به چشم انداز جهانی مواد شیمیایی 2019 منتشر شده توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل، انتظار می رود که تا سال 2026، جهان 31.8 میلیارد دلار مواد شیمیایی نساجی مصرف کند، در مقایسه با 19 میلیارد دلار در سال 2012. پیش بینی مصرف مواد شیمیایی نساجی نیز به طور غیرمستقیم منعکس کننده این موضوع است. تقاضای جهانی برای منسوجات و پوشاک به ویژه در کشورهای در حال توسعه و مناطق در حال افزایش است.

با این حال، برداشت های منفی مصرف کنندگان از مواد شیمیایی در صنعت پوشاک فقط ساختگی نیست. هر مرکز تولید نساجی در سراسر جهان (از جمله مراکز تولید نساجی سابق) ناگزیر صحنه چاپ و رنگرزی فاضلاب "رنگرزی" آبراه های مجاور را در مرحله خاصی از توسعه تجربه می کند. برای صنعت تولید نساجی در برخی از کشورهای در حال توسعه، این ممکن است یک واقعیت مداوم باشد. صحنه های رنگارنگ رودخانه به یکی از اصلی ترین تداعی های منفی مصرف کنندگان با تولید پارچه و لباس تبدیل شده است.

از سوی دیگر، موضوع باقیمانده‌های شیمیایی روی پوشاک، به‌ویژه بقایای مواد سمی و مضر، نگرانی‌هایی را در میان برخی از مصرف‌کنندگان در مورد سلامت و ایمنی منسوجات ایجاد کرده است. این بیشتر در والدین نوزادان مشهود است. به عنوان مثال فرمالدئید از نظر دکوراسیون، اکثر مردم از مضرات فرمالدئید آگاه هستند، اما افراد کمی در هنگام خرید لباس به محتوای فرمالدئید توجه می کنند. در فرآیند تولید لباس، مواد کمکی رنگرزی و مواد تکمیل کننده رزین که برای تثبیت رنگ و جلوگیری از چین و چروک استفاده می‌شوند، بیشتر حاوی فرمالدئید هستند. فرمالدئید بیش از حد در لباس می تواند باعث تحریک شدید پوست و مجاری تنفسی شود. پوشیدن لباس های حاوی فرمالدئید بیش از حد برای مدت طولانی ممکن است باعث التهاب تنفسی و درماتیت شود.

مواد شیمیایی نساجی که باید به آنها توجه کنید

فرمالدئید

برای تکمیل نساجی برای کمک به رفع رنگ ها و جلوگیری از چین و چروک استفاده می شود، اما نگرانی هایی در مورد رابطه بین فرمالدئید و برخی سرطان ها وجود دارد.

فلز سنگین

رنگ ها و رنگدانه ها ممکن است حاوی فلزات سنگینی مانند سرب، جیوه، کادمیوم و کروم باشند که برخی از آنها برای سیستم عصبی و کلیه ها مضر هستند.

آلکیل فنل پلی اکسی اتیلن اتر

معمولاً در سورفکتانت‌ها، عوامل نفوذی، شوینده‌ها، نرم‌کننده‌ها و غیره یافت می‌شود و هنگام ورود به آب‌ها برای برخی از موجودات آبزی مضر است و باعث آلودگی محیط زیست و آسیب رساندن به محیط زیست می‌شود.

رنگ های آزو را ممنوع کنید

رنگ های ممنوعه از منسوجات رنگ شده به پوست منتقل می شود و تحت شرایط خاصی واکنش کاهشی رخ می دهد و آمین های معطر سرطان زا آزاد می کند.

بنزن کلرید و تولوئن کلرید

باقیمانده روی پلی استر و پارچه های ترکیبی آن، مضر برای انسان و محیط زیست، می تواند باعث سرطان و بدشکلی در حیوانات شود.

استر فتالات

یک نرم کننده معمولی پس از تماس با کودکان به خصوص پس از مکیدن به راحتی وارد بدن شده و باعث آسیب می شود

این واقعیتی است که از یک سو مواد شیمیایی ورودی ضروری هستند و از سوی دیگر استفاده نادرست از مواد شیمیایی خطرات زیست محیطی و بهداشتی قابل توجهی را به همراه دارد. در این زمینه،مدیریت و نظارت بر مواد شیمیایی به موضوعی ضروری و مهم پیش روی صنعت نساجی و پوشاک تبدیل شده است که با توسعه پایدار این صنعت مرتبط است.

مدیریت و نظارت بر مواد شیمیایی

در واقع، در مقررات کشورهای مختلف، تمرکز بر مواد شیمیایی نساجی وجود دارد و محدودیت‌های صدور مجوز، مکانیسم‌های آزمایش و روش‌های غربالگری برای استانداردهای انتشار و فهرست‌های استفاده محدود از هر ماده شیمیایی وجود دارد. با در نظر گرفتن فرمالدئید به عنوان مثال، استاندارد ملی چین GB18401-2010 "مشخصات فنی ایمنی اساسی برای محصولات نساجی ملی" به وضوح تصریح می کند که محتوای فرمالدئید در منسوجات و لباس ها نباید از 20 میلی گرم بر کیلوگرم برای کلاس A (محصولات نوزادان و کودکان نوپا/75) تجاوز کند. کیلوگرم برای کلاس B (محصولاتی که در تماس مستقیم با انسان هستند پوست) و 300mg/kg برای کلاس C (محصولاتی که مستقیماً با پوست انسان تماس ندارند). با این حال، تفاوت های قابل توجهی در مقررات بین کشورهای مختلف وجود دارد که همچنین منجر به عدم وجود استانداردها و روش های یکپارچه برای مدیریت مواد شیمیایی در فرآیند اجرایی واقعی می شود و به یکی از چالش های مدیریت و نظارت مواد شیمیایی تبدیل می شود.

در دهه گذشته، صنعت در زمینه نظارت بر خود و اقدام در مدیریت مواد شیمیایی خود نیز فعال تر شده است. بنیاد صفر تخلیه مواد شیمیایی خطرناک (بنیاد ZDHC)، که در سال 2011 تأسیس شد، نماینده اقدام مشترک این صنعت است. ماموریت آن توانمندسازی برندهای نساجی، پوشاک، چرم و کفش، خرده‌فروشان و زنجیره‌های تامین آنها برای اجرای بهترین شیوه‌ها در مدیریت پایدار مواد شیمیایی در زنجیره ارزش، و تلاش برای دستیابی به هدف عدم انتشار مواد شیمیایی خطرناک از طریق همکاری، استاندارد است. توسعه، و اجرا.

در حال حاضر، برندهایی که با بنیاد ZDHC قرارداد دارند، از 6 برند اولیه به 30 برند افزایش یافته اند، از جمله برندهای مد مشهور جهانی مانند آدیداس، H&M، NIKE و Kaiyun Group. در میان این برندها و شرکت های پیشرو در صنعت، مدیریت مواد شیمیایی نیز به جنبه مهمی از استراتژی های توسعه پایدار تبدیل شده است و الزامات مربوطه برای تامین کنندگان آنها مطرح شده است.

با افزایش تقاضای عمومی برای پوشاک سازگار با محیط زیست و سالم، شرکت ها و برندهایی که مدیریت شیمیایی را در ملاحظات استراتژیک قرار می دهند و فعالانه در فعالیت های عملی برای ارائه لباس های سازگار با محیط زیست و سالم به بازار شرکت می کنند، بدون شک رقابت پذیری بیشتری در بازار دارند. در این مرحله،یک سیستم گواهی معتبر و برچسب‌های گواهی می‌تواند به برندها و کسب‌وکارها کمک کند تا به طور مؤثرتری با مصرف‌کنندگان ارتباط برقرار کنند و اعتماد ایجاد کنند.

یکی از سیستم های آزمایش و گواهی مواد خطرناک در حال حاضر در صنعت، استاندارد 100 توسط OEKO-TEX® است. این یک سیستم تست و گواهینامه جهانی و مستقل است که آزمایش مواد مضر را برای تمام مواد خام نساجی، نیمه تمام و تمام شده انجام می دهد. محصولات، و همچنین تمام مواد کمکی در فرآیند پردازش. این نه تنها الزامات قانونی و نظارتی مهم را پوشش می دهد، بلکه شامل مواد شیمیایی مضر برای سلامتی است اما تحت کنترل قانونی نیست، همچنین پارامترهای پزشکی که سلامت انسان را حفظ می کند.

اکوسیستم کسب و کار از نهاد مستقل آزمایش و صدور گواهینامه منسوجات و محصولات چرمی سوئیس، TestEX (WeChat: TestEX-OEKO-TEX) آموخته است که استانداردهای تشخیص و مقادیر حد استاندارد 100 در بسیاری از موارد سخت‌گیرانه‌تر از استانداردهای ملی و قابل اجرا هستند. استانداردهای بین المللی، هنوز فرمالدئید را به عنوان مثال در نظر می گیرند. نیاز به محصولات برای نوزادان و کودکان زیر سه سال تشخیص داده نمی شود، با تماس مستقیم با محصولات پوستی بیش از 75 میلی گرم بر کیلوگرم و تماس غیر مستقیم با محصولات پوستی بیش از 150 میلی گرم بر کیلوگرم، مواد تزئینی نباید بیش از 300 میلی گرم باشد. کیلوگرم علاوه بر این، استاندارد 100 همچنین شامل حداکثر 300 ماده بالقوه خطرناک است. بنابراین، اگر برچسب STANDARD 100 را بر روی لباس خود مشاهده کردید، به این معنی است که تست های دقیق برای مواد شیمیایی مضر را پشت سر گذاشته است.

در معاملات B2B، برچسب STANDARD 100 نیز توسط صنعت به عنوان گواهی تحویل پذیرفته می شود. از این نظر، موسسات مستقل تست و صدور گواهینامه مانند TTS به عنوان پل اعتماد بین برندها و سازندگان آنها عمل می کنند و همکاری بهتری را بین هر دو طرف ممکن می سازند. TTS همچنین یکی از شرکای ZDHC است که به ارتقای هدف عدم انتشار مواد شیمیایی مضر در صنعت نساجی کمک می کند.

به طور کلی،هیچ تمایز درست یا نادرستی بین مواد شیمیایی نساجی وجود ندارد. کلید در مدیریت و نظارت نهفته استکه موضوع مهمی در ارتباط با محیط زیست و سلامت انسان است. این امر مستلزم ارتقاء مشترک طرف های مختلف مسئول، استانداردسازی قوانین ملی و هماهنگی قوانین و مقررات بین کشورها و مناطق مختلف، خود تنظیمی و ارتقاء صنعت و رویه عملی بنگاه های اقتصادی در تولید است. نیاز بیشتر مصرف کنندگان به افزایش تقاضای محیطی و بهداشتی برای لباس هایشان. تنها از این طریق می توان اقدامات "غیر سمی" صنعت مد را در آینده به واقعیت تبدیل کرد.