آلودگی اقیانوس
آلودگی دریا موضوع بسیار مهمی در دنیای امروز است. اقیانوس به عنوان قلب زمین، حدود 75 درصد از مساحت زمین را به خود اختصاص داده است. اما در مقایسه با زباله های زمینی، زباله های دریایی به راحتی نادیده گرفته می شوند. به منظور جلب توجه مردم به محیط زیست زمین، سازمان بین المللی حفاظت از محیط زیست استرالیا یک فعالیت اجتماعی بین المللی - روز جهانی پاکسازی را که در سومین آخر هفته سپتامبر هر سال برگزار می شود، با هدف مقابله با زمین های خارج از کنترل جهانی راه اندازی کرده است. با تأثیر بر تغییرات در الگوهای رفتاری انسان. مشکل زباله و زباله های دریایی
به آلودگی میکروفیبر توجه کنید
در زباله های دریایی، آلودگی پلاستیکی تا 85 درصد را تشکیل می دهد و این پلاستیک ها در طول سال ها توسط امواج و نور خورشید به ذرات کوچک تجزیه می شوند و برای مدت طولانی در اقیانوس وجود دارند. تجمع ریز فیبرها در زنجیره غذایی تهدیدی جدی برای تمام جانداران دریایی است و انتشار آنها ارتباط تنگاتنگی با زندگی روزمره ما دارد.
میکروپلاستیک در خون انسان
مطالعه میکروپلاستیک ها را در خون انسان نشان می دهد
در ماه مارس، مطالعه ای که در مجله Environment International منتشر شد، برای اولین بار این واقعیت را آشکار کرد که خون انسان حاوی میکروپلاستیک است.
محققان هلندی آزمایشی ابداعی برای جست‌وجوی ذرات میکروپلاستیکی که می‌توانند در غشاهای بدن انسان جذب شوند، توسعه داده‌اند و دریافتند که 17 نفر از 22 داوطلب بالغ سالم، یا 77 درصد، میکروپلاستیک در خون خود داشتند. رایج ترین میکروپلاستیک در این نمونه های خون پلی اتیلن ترفتالات (PET) بود که به طور گسترده در منسوجات و ظروف غذا و نوشیدنی استفاده می شود و پس از آن پلیمری استایرن (PS)، پلی اتیلن (PE)) و پلی متیل متاکریلات (PMMA) قرار می گیرد.
محققان مرکز ملی اقیانوس شناسی بریتانیا نگران هستند زیرا ذرات میکروپلاستیک با این اندازه در آزمایشگاه نشان داده اند که در شرایط آزمایشی باعث التهاب و آسیب سلولی می شوند. خون در حال حاضر انتهای زنجیره میکروپلاستیک ها است. به جای یافتن میکروپلاستیک ها در انتها و دادن اخطار، بهتر است آنها را از منبع کنترل کنید. یکی از میکروپلاستیک‌هایی که بیشتر با زندگی روزمره مردم مرتبط است، میکروالیاف منسوجات است.
آلودگی میکروپلاستیک
میکروپلاستیک ها از همه جنبه ها بر مردم و طبیعت تأثیر منفی می گذارند
در سال 2022، گزارشی در مورد مد پایدار نشان داد که منسوجات بین 200000 تا 500000 تن الیاف مصنوعی را وارد محیط زیست دریایی در سراسر جهان می کنند که آنها را به بزرگترین منبع آلودگی پلاستیکی در اقیانوس تبدیل می کند.
از منظر محیط زیست دریایی، مشکلات زیست محیطی مختلفی در سال های اخیر پدیدار شده است که از جمله آنها می توان به آلودگی پلاستیک و میکروفیبر، ماهیگیری در اعماق دریا، تخریب محیط زیست محیطی و انرژی های تجدیدپذیر دریایی اشاره کرد. در میان این مشکلات، آلودگی میکروفیبر یکی از جدی ترین مشکلات است و نتایج تحقیقات مختلف برای کشف و اثبات تأثیر منفی میکروالیاف بر موجودات و محیط زیست ادامه دارد.
2.9 درصد از لاروهای ماهی و میکروب های آب میکروپلاستیک ها و میکروالیاف غیرقابل هضم را می بلعند و حفظ می کنند.
همچنین روزانه حدود 29 تا 280 ذره میکروپلاستیک، عمدتاً میکروالیاف، در هر متر مربع گرد و غبار و هوای جوی وجود دارد.
سی و پنج درصد آلودگی میکروپلاستیک از شستن منسوجات مصنوعی ناشی می شود و انتشار گازهای گلخانه ای آن معادل ریختن 50 میلیارد ذره پلاستیکی در اقیانوس در سال است.
مطالعات میکروپلاستیک‌ها را در مدفوع و خون انسان پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد میکروپلاستیک‌ها می‌توانند در خون، سیستم لنفاوی و حتی کبد جریان داشته باشند و تحقیقات جدید تجمع میکروفیبریل‌ها را در ریه‌های افراد زنده نشان داده است.
الیاف مصنوعی مانند پلی استر، نایلون، اکریلیک و مواد دیگر به دلیل نرمی خوب، جذب و مقاومت در برابر آب، اغلب برای تولید محصولات نساجی مختلف استفاده می شوند. اما در واقع پلی استر، نایلون، اکریلیک و... انواع پلاستیک هایی هستند که از نفت یا گاز طبیعی ساخته می شوند. ذات آنها هیچ تفاوتی با کیسه های پلاستیکی، بطری های نوشیدنی و غیره ندارد و همه آنها آلاینده های زیست تخریب ناپذیر هستند.
ریز فیبر و میکروپلاستیک پارچه های نساجی غیرقابل تجزیه به چه معناست؟
آلاینده‌های غیرقابل تجزیه به آن دسته از آلاینده‌هایی اطلاق می‌شوند که پس از تخریب شیمیایی، تخریب فتوشیمیایی و تخریب بیولوژیکی در محیط طبیعی نمی‌توانند به مواد بی‌ضرر برای محیط زیست تبدیل شوند. به عبارت دیگر، منسوجات با همان سبک طراحی، ساخته شده از مواد طبیعی، ممکن است پس از چندین سال در گوشه ای ماندن، به تدریج کپک بزنند و بخشی از طبیعت شوند، در حالی که آنهایی که از مواد مصنوعی ساخته شده اند ممکن است فقط گرد و غبار و ترک باشند - آنها می توانند همراه باشند. آنقدر طولانی بودی، آنقدر طولانی بودی که اگرچه از هم پاشیده ای، اما همیشه آثاری از خود بر جای گذاشته ای. این به این دلیل است که اگرچه الیاف پلاستیک مصنوعی زیست تخریب پذیر نیستند، اما پس از قرار گرفتن در معرض باد و آفتاب یا شستشوی مکرر و مالش، الیاف مصنوعی به تدریج به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تبدیل می‌شوند تا زمانی که با چشم غیرمسلح نامرئی شوند و به‌طور ناخواسته با جریان انباشته شوند. آب در باد می وزد و همیشه محیط را آلوده می کند.
زاویه دید میکروسکوپ
الیاف مو در مقابل میکروفیبرها بسیاری از این الیاف مصنوعی بسیار باریک هستند که میکروالیاف نامیده می شوند. یک میکروفیبر نازکتر از یک رشته ابریشم است، تقریباً یک پنجم قطر موی انسان.
می توان گفت که الیاف مصنوعی منشأ اکثر میکروپلاستیک ها در محیط امروزی هستند، اما از استفاده ساده از الیاف طبیعی تا تحقیق و توسعه الیاف مصنوعی، تبلور خرد بشر و توسعه فناوری است. آلودگی میکروفیبر پیش بینی و انتظار نمی رود. به جای رد کامل الیاف مصنوعی، بهتر است راهی برای کنترل علمی و منطقی ریزش و انتشار ریز فیبرها پیدا کنید.
HOHENSTEIN تجزیه و تحلیل کمی میکروالیاف
اولین قدم در مقابله با مشکل میکروفیبر، افزایش آگاهی است.
به عنوان یک مصرف کننده، می توانید با درک میکروفیبرها و اقدامات پیشگیرانه شروع کنید. به عنوان یک شرکت نساجی، شما باید به طور مداوم فناوری تولید را بهینه کنید تا تولید میکروالیاف را کاهش دهید. آلودگی میکروفیبر توجه بین‌المللی را به میزان لباس‌های مصنوعی تولید شده توسط بسیاری از خرده‌فروشان و برندها جلب می‌کند و هوهنشتاین مایل است با شما همکاری کند تا در این توسعه پایدار پیشرو باشد.
زمان ارسال: اکتبر-21-2022