نحوه انجام بازرسی کیفیت ظاهری محصولات صنعتی

کیفیت ظاهری یک محصول جنبه مهمی از کیفیت حسی است. کیفیت ظاهری عموماً به فاکتورهای کیفی شکل محصول، تن رنگ، براقیت، طرح و غیره اشاره دارد که به صورت بصری مشاهده می شود. بدیهی است تمامی عیوب مانند برجستگی، ساییدگی، فرورفتگی، خراش، زنگ زدگی، کپک زدگی، حباب، سوراخ سوزنی، گودال، ترک های سطحی، لایه بندی و چین و چروک بر کیفیت ظاهری محصول تاثیر می گذارد. علاوه بر این، بسیاری از عوامل کیفیت محصولات آرایشی و بهداشتی نیز مستقیماً بر عملکرد، عمر و سایر جنبه‌های محصول تأثیر می‌گذارند. به عنوان مثال، محصولات با سطح صاف دارای توانایی ضد زنگ قوی، ضریب اصطکاک کم، مقاومت در برابر سایش خوب و مصرف انرژی پایین هستند. ارزیابی کیفیت ظاهر محصول دارای ذهنیت خاصی است. به منظور قضاوت عینی تا حد امکان، از روش های بازرسی زیر اغلب در بازرسی کیفی محصولات صنعتی استفاده می شود.

(1) روش گروه نمونه استاندارد. نمونه های واجد شرایط و فاقد صلاحیت به ترتیب به عنوان نمونه های استاندارد از قبل انتخاب می شوند که در آن نمونه های فاقد صلاحیت دارای عیوب مختلف با شدت های مختلف هستند. نمونه های استاندارد را می توان بارها و بارها توسط بازرسان (ارزیابی کنندگان) مشاهده کرد و مشاهدات را می توان شمارش کرد. پس از تجزیه و تحلیل نتایج آماری، می توان فهمید که کدام دسته از نقص ها به طور نامناسب مشخص شده اند. که بازرسان درک عمیقی از استاندارد ندارند. که بازرسان فاقد آموزش لازم و قابلیت های تبعیض هستند. (2) روش مشاهده عکس. از طریق عکاسی، ظاهر واجد شرایط و حد مجاز عیب با عکس ها نشان داده می شود و عکس های معمولی از عیوب مختلف غیرمجاز نیز می توانند به عنوان آزمون مقایسه ای استفاده شوند. (3) روش بزرگنمایی نقص. برای بزرگنمایی سطح محصول از ذره بین یا پروژکتور استفاده کنید و به دنبال عیوب در سطح مشاهده شده بگردید تا با دقت بیشتری در مورد ماهیت و شدت عیوب قضاوت کنید. (4) روش فاصله ناپدید شدن. به سایت استفاده از محصول بروید، شرایط استفاده از محصول را بررسی کنید و وضعیت استفاده از محصول را مشاهده کنید. سپس شرایط استفاده واقعی محصول را شبیه سازی کرده و زمان، فاصله مشاهده و زاویه مربوطه را به عنوان شرایط مشاهده در هنگام بازرسی مشخص کنید. این محصول به عنوان یک محصول واجد شرایط ارزیابی می شود، در غیر این صورت یک محصول غیر واجد شرایط است. این روش بسیار راحت‌تر و کاربردی‌تر از تدوین استانداردها و بررسی آیتم‌ها با توجه به انواع عیوب ظاهری و شدت‌های مختلف است.

مثال: بازرسی کیفیت ظاهری لایه گالوانیزه قطعات.

①الزامات کیفیت ظاهریکیفیت ظاهری لایه گالوانیزه شامل چهار جنبه رنگ، یکنواختی، عیوب مجاز و عیوب مجاز می باشد. رنگ به عنوان مثال، لایه گالوانیزه باید خاکستری روشن با بژ کمی باشد. لایه گالوانیزه باید سفید نقره ای با درخشندگی خاص و آبی روشن پس از انتشار نور باشد. پس از تصفیه فسفات، لایه گالوانیزه باید خاکستری روشن تا خاکستری نقره ای باشد. یکنواختی لایه گالوانیزه باید دارای سطحی ریزدانه، یکنواخت و پیوسته باشد. نقص مجاز است. مانند: آثار آب خفیف; علائم جزئی ثابت روی سطوح بسیار مهم قطعات؛ تفاوت های جزئی در رنگ و براقیت همان قسمت و غیره ایرادات مجاز نمی باشد. مانند: تاول زدن پوشش، پوسته شدن، سوزاندن، ندول و حفره; پوشش های دندریتی، اسفنجی و رگه ای؛ آثار نمک شسته نشده و غیره

②نمونه برداری برای بازرسی ظاهری

برای قطعات مهم، قطعات کلیدی، قطعات بزرگ و قطعات معمولی با اندازه دسته ای کمتر از 90 قطعه، ظاهر باید 100٪ بررسی شود و محصولات فاقد صلاحیت باید حذف شوند. برای قطعات معمولی با اندازه دسته ای بیش از 90 قطعه، بازرسی نمونه باید انجام شود، به طور کلی سطح بازرسی II، واجد شرایط سطح کیفیت 1.5٪ است و بازرسی طبق برنامه نمونه برداری یک بار برای بازرسی عادی انجام می شود. در جدول 2-12 مشخص شده است. هنگامی که دسته ای نامرغوب یافت می شود، مجاز است دسته را 100% بررسی کند، محصول نامرغوب را رد کرده و مجدداً برای بازرسی ارسال کند.

③روش بازرسی ظاهری و ارزیابی کیفیت.

بازرسی چشمی عمدتاً بر اساس روش بصری است. در صورت لزوم می توان با ذره بین 3 تا 5 بار آن را بررسی کرد. در هنگام بازرسی، از نور طبیعی پراکنده یا نور عبوری سفید بدون نور بازتابی استفاده کنید، روشنایی کمتر از 300 لوکس نباشد و فاصله بین قطعه و چشم انسان 250 میلی متر باشد. اگر دسته 100 باشد، اندازه نمونه قابل برداشت 32 قطعه است. با بررسی چشمی این 32 قطعه مشخص شد که دو قطعه از آنها دارای پوشش تاول و آثار سوختگی هستند. از آنجایی که تعداد محصولات فاقد صلاحیت 2 عدد است، قضاوت می شود که دسته قطعات واجد شرایط نیستند.