Zijn jouw kleren

De afgelopen jaren, met het toenemende bewustzijn van milieubescherming onder het binnenlandse publiek en de voortdurende verspreiding van problemen met het verbruik van hulpbronnen en milieuvervuiling in de mode- of kledingindustrie via sociale media, zowel nationaal als internationaal, zijn consumenten niet langer onbekend met sommige gegevens. De kledingindustrie is bijvoorbeeld de op een na grootste vervuilende industrie ter wereld, na de olie-industrie. De mode-industrie genereert bijvoorbeeld elk jaar 20% van het mondiale afvalwater en 10% van de mondiale CO2-uitstoot.

Een ander even belangrijk sleutelprobleem lijkt echter voor de meeste consumenten onbekend te zijn. Dat wil zeggen: chemicaliënverbruik en -beheer in de textiel- en kledingindustrie.

Goede chemicaliën? Slechte chemicaliën?

Als het gaat om chemicaliën in de textielindustrie, associëren veel gewone consumenten stress met de aanwezigheid van giftige en schadelijke stoffen die op hun kleding achterblijven, of met het beeld van kledingfabrieken die natuurlijke waterwegen vervuilen met een grote hoeveelheid afvalwater. De indruk is niet goed. Er zijn echter maar weinig consumenten die diep ingaan op de rol die chemicaliën spelen in textiel zoals kleding en huishoudtextiel dat ons lichaam en leven siert.

Wat was het eerste dat je opviel toen je je kledingkast opende? Kleur. Hartstochtelijk rood, rustig blauw, stoer zwart, mysterieus paars, levendig geel, elegant grijs, puur wit… Deze kledingkleuren waarmee je een deel van je persoonlijkheid laat zien, zijn zonder chemicaliën niet te realiseren, of strikt genomen niet zo eenvoudig. Neem paars als voorbeeld: in de geschiedenis behoorde paarse kleding meestal alleen tot de aristocratische of hogere klasse, omdat paarse kleurstoffen zeldzaam en van nature duur waren. Pas halverwege de 19e eeuw ontdekte een jonge Britse scheikundige per ongeluk een paarse verbinding tijdens de synthese van kinine, en paars werd geleidelijk een kleur waar gewone mensen van konden genieten.

Naast het geven van kleur aan kleding spelen chemicaliën ook een cruciale rol bij het versterken van de speciale functies van stoffen. Bijvoorbeeld de meest elementaire waterdichte, slijtvaste en andere functies. Vanuit een breed perspectief is elke stap van de kledingproductie, van de productie van stoffen tot het uiteindelijke kledingproduct, nauw verbonden met chemicaliën. Met andere woorden: chemicaliën zijn een onvermijdelijke investering in de moderne textielindustrie. Volgens de Global Chemicals Outlook II 2019 van het United Nations Environment Programme wordt verwacht dat de wereld in 2026 31,8 miljard dollar aan textielchemicaliën zal consumeren, vergeleken met 19 miljard dollar in 2012. De consumptievoorspelling van textielchemicaliën weerspiegelt ook indirect dat de mondiale vraag naar textiel en kleding neemt nog steeds toe, vooral in ontwikkelingslanden en regio’s.

De negatieve indruk van consumenten over chemicaliën in de kledingindustrie is echter niet alleen maar verzonnen. Elk textielproductiecentrum wereldwijd (inclusief voormalige textielproductiecentra) krijgt in een bepaald ontwikkelingsstadium onvermijdelijk te maken met het printen en verven van afvalwater en het “verven” van nabijgelegen waterwegen. Voor de textielindustrie in sommige ontwikkelingslanden kan dit een voortdurend feit zijn. De kleurrijke riviertaferelen zijn een van de belangrijkste negatieve associaties geworden die consumenten hebben met de productie van textiel en kleding.

Aan de andere kant heeft de kwestie van chemische residuen op kleding, vooral de residuen van giftige en schadelijke stoffen, bij sommige consumenten aanleiding gegeven tot bezorgdheid over de gezondheid en veiligheid van textiel. Dit is het duidelijkst bij de ouders van pasgeborenen. Als we formaldehyde als voorbeeld nemen, is de meerderheid van het publiek zich op het gebied van decoratie bewust van de schade van formaldehyde, maar weinig mensen letten bij het kopen van kleding op het gehalte aan formaldehyde. In het productieproces van kleding bevatten verfhulpmiddelen en harsafwerkingsmiddelen die worden gebruikt voor kleurfixatie en kreukpreventie meestal formaldehyde. Overmatig formaldehyde in kleding kan sterke irritatie van de huid en luchtwegen veroorzaken. Het langdurig dragen van kleding met overmatig formaldehyde kan ademhalingsontstekingen en dermatitis veroorzaken.

Textielchemicaliën waar u op moet letten

formaldehyde

Gebruikt voor textielafwerking om kleuren te helpen fixeren en rimpels te voorkomen, maar er zijn zorgen over de relatie tussen formaldehyde en bepaalde vormen van kanker

zwaar metaal

Kleurstoffen en pigmenten kunnen zware metalen bevatten, zoals lood, kwik, cadmium en chroom, waarvan sommige schadelijk zijn voor het menselijke zenuwstelsel en de nieren

Alkylfenolpolyoxyethyleenether

Het wordt vaak aangetroffen in oppervlakteactieve stoffen, penetrerende middelen, wasmiddelen, weekmakers, enz.. Wanneer het in waterlichamen terechtkomt, is het schadelijk voor sommige waterorganismen, veroorzaakt het milieuvervuiling en schaadt het ecologische milieu

Verbied azokleurstoffen

Verboden kleurstoffen worden van geverfd textiel op de huid overgebracht en onder bepaalde omstandigheden vindt er een reductiereactie plaats, waarbij kankerverwekkende aromatische aminen vrijkomen

Benzeenchloride en tolueenchloride

Resten op polyester en gemengde stoffen zijn schadelijk voor mens en milieu en kunnen bij dieren kanker en misvormingen veroorzaken

Ftalaat-ester

Een veel voorkomende weekmaker. Na contact met kinderen, vooral na het zuigen, is het gemakkelijk om het lichaam binnen te dringen en schade te veroorzaken

Dit is het feit dat aan de ene kant chemicaliën essentiële inputs zijn, en aan de andere kant dat oneigenlijk gebruik van chemicaliën aanzienlijke risico's voor het milieu en de gezondheid met zich meebrengt. In deze contexthet beheer en de monitoring van chemicaliën is een urgent en belangrijk probleem geworden voor de textiel- en kledingindustrie, dat verband houdt met de duurzame ontwikkeling van de industrie.

Chemisch beheer en monitoring

In feite ligt de nadruk in de regelgeving van verschillende landen op textielchemicaliën, en zijn er relevante licentiebeperkingen, testmechanismen en screeningmethoden voor de emissienormen en lijsten met beperkt gebruik van elke chemische stof. Als we formaldehyde als voorbeeld nemen, bepaalt de Chinese nationale norm GB18401-2010 “Basisveiligheidstechnische specificaties voor nationale textielproducten” duidelijk dat het formaldehydegehalte in textiel en kleding niet hoger mag zijn dan 20 mg/kg voor klasse A (baby- en peuterproducten), 75 mg/kg. kg voor klasse B (producten die in direct contact komen met de menselijke huid) en 300 mg/kg voor klasse C (producten die niet in direct contact komen met de menselijke huid). Er zijn echter aanzienlijke verschillen in de regelgeving tussen verschillende landen, wat ook leidt tot een gebrek aan uniforme normen en methoden voor het beheer van chemische stoffen in het daadwerkelijke implementatieproces, wat een van de uitdagingen wordt bij het beheer en de monitoring van chemische stoffen.

De afgelopen tien jaar is de industrie ook proactiever geworden in zelfcontrole en actie op het gebied van het eigen chemische beheer. De Zero Discharge of Hazardous Chemicals Foundation (ZDHC Foundation), opgericht in 2011, is een vertegenwoordiger van de gezamenlijke actie van de industrie. Haar missie is om textiel-, kleding-, leer- en schoenenmerken, retailers en hun toeleveringsketens in staat te stellen de beste praktijken op het gebied van duurzaam chemisch beheer in de waardeketen te implementeren, en ernaar te streven het doel van nul-uitstoot van gevaarlijke chemicaliën te bereiken door middel van samenwerking, standaardisatie ontwikkeling en implementatie.

Vanaf nu zijn de merken waarmee de ZDHC Foundation een contract heeft gesloten, gestegen van de oorspronkelijke 6 naar 30, waaronder wereldwijd gerenommeerde modemerken zoals Adidas, H&M, NIKE en Kaiyun Group. Onder deze toonaangevende merken en ondernemingen is het beheer van chemische stoffen ook een belangrijk aspect geworden van duurzame ontwikkelingsstrategieën, en overeenkomstige eisen zijn gesteld aan hun leveranciers.

Met een toenemende publieke vraag naar milieuvriendelijke en gezonde kleding, hebben bedrijven en merken die chemisch management in strategische overwegingen integreren en actief deelnemen aan praktische activiteiten om milieuvriendelijke en gezonde kleding op de markt te brengen, ongetwijfeld meer concurrentievermogen op de markt. Op dit punt,een geloofwaardig certificeringssysteem en certificeringslabels kunnen merken en bedrijven helpen effectiever met consumenten te communiceren en vertrouwen te wekken.

Een van de momenteel erkende test- en certificeringssystemen voor gevaarlijke stoffen in de industrie is STANDARD 100 by OEKO-TEX®. Het is een wereldwijd universeel en onafhankelijk test- en certificeringssysteem dat tests op schadelijke stoffen uitvoert voor alle textielgrondstoffen, halffabrikaten en eindproducten. producten, evenals alle hulpstoffen in het verwerkingsproces. Het omvat niet alleen belangrijke wettelijke en regelgevende vereisten, maar omvat ook chemische stoffen die schadelijk zijn voor de gezondheid maar niet onderworpen zijn aan wettelijke controle, evenals medische parameters die de menselijke gezondheid in stand houden.

Het zakelijke ecosysteem heeft van de onafhankelijke test- en certificeringsinstantie voor Zwitserse textiel- en leerproducten, TestEX (WeChat: TestEX-OEKO-TEX), geleerd dat de detectienormen en grenswaarden van STANDARD 100 in veel gevallen strenger zijn dan de toepasselijke nationale en internationale normen, waarbij formaldehyde nog steeds als voorbeeld wordt genomen. De vereiste voor producten voor baby's en jonge kinderen jonger dan drie jaar mag niet worden vastgesteld, waarbij direct contact met huidproducten de 75 mg/kg niet overschrijdt en niet-direct contact met huidproducten de 150 mg/kg niet overschrijdt. Decoratieve materialen mogen de 300 mg/kg niet overschrijden. kg. Daarnaast omvat STANDARD 100 ook maximaal 300 potentieel gevaarlijke stoffen. Als u dus het STANDARD 100-label op uw kleding ziet, betekent dit dat deze strenge tests op schadelijke chemicaliën heeft doorstaan.

Bij B2B-transacties wordt het STANDARD 100-label ook door de industrie geaccepteerd als bewijs van levering. In die zin fungeren onafhankelijke test- en certificeringsinstellingen zoals TTS als een brug van vertrouwen tussen merken en hun fabrikanten, waardoor een betere samenwerking tussen beide partijen mogelijk wordt. TTS is ook partner van ZDHC en helpt het doel van nuluitstoot van schadelijke chemicaliën in de textielindustrie te bevorderen.

Algemeen,er is geen goed of fout onderscheid tussen textielchemicaliën. De sleutel ligt bij het beheer en de monitoring, wat een belangrijke kwestie is die verband houdt met het milieu en de menselijke gezondheid. Het vereist de gezamenlijke bevordering van verschillende verantwoordelijke partijen, de standaardisatie van nationale wetten en de coördinatie van wet- en regelgeving tussen verschillende landen en regio’s, de zelfregulering en modernisering van de industrie, en de praktische praktijk van ondernemingen in de productie. de noodzaak voor consumenten om hogere milieu- en gezondheidseisen voor hun kleding te stellen. Alleen op deze manier kunnen de ‘niet-giftige’ acties van de mode-industrie in de toekomst werkelijkheid worden.