Normy i metody kontroli wtyczek i gniazdek domowych

4. Środki uziemiające

4.1 Po włożeniu wtyczki należy najpierw podłączyć kołek uziemiający do gniazda z uziemieniem, a następnie zasilić kołek przewodzący prąd. Po wyjęciu wtyczki, pin przewodzący prąd powinien zostać odłączony przed odłączeniem pinu uziemiającego.

4.2 - Rozmiar zacisku uziemiającego powinien być taki sam, jak odpowiedni rozmiar zacisku przewodu zasilającego.

- Zacisk uziemiający akcesoriów elektrycznych z możliwością zmiany okablowania ze stykami uziemiającymi powinien być umieszczony wewnątrz.

- Zacisk uziemiający stałego gniazdka elektrycznego powinien być przymocowany do podstawy lub do elementu trwale przymocowanego do podstawy.

- Tulejkę uziemiającą gniazdka stacjonarnego należy przymocować do podstawy lub pokrywy. Po przymocowaniu do pokrywy tuleja uziemiająca powinna automatycznie i niezawodnie łączyć się z zaciskiem uziemiającym, gdy pokrywa znajduje się w swoim normalnym położeniu. Styki powinny być posrebrzane lub powinny mieć odporność na korozję i zużycie nie mniejszą niż posrebrzane.

4.3 W gniazdkach stacjonarnych z gniazdami uziemiającymi dostępne części metalowe, które w przypadku uszkodzenia izolacji znajdą się pod napięciem, powinny być trwale i bezpiecznie podłączone do zacisku uziemiającego.

4.4 Gniazdko o stopniu ochrony IP wyższym niż IPXO i obudowie izolacyjnej z więcej niż jednym wejściem kablowym powinno być wyposażone w wewnętrznie zamocowane zaciski uziemiające lub zapewniające wystarczającą ilość miejsca na zaciski pływające, umożliwiające połączenia wejściowe i wyjściowe w celu zapewnienia ciągłości zasilania obwód uziemiający.

4.5 Połączenie pomiędzy zaciskiem uziemiającym a łatwo dostępnymi częściami metalowymi powinno być połączeniem o niskiej rezystancji, a rezystancja nie powinna być większa niż 0,05 Ω.

4.6 Gniazda stacjonarne przeznaczone do zapewnienia obwodu odpornego na zakłócenia elektryczne, gdy sprzęt, do którego są podłączone, powinien być wyposażony w gniazdo z uziemieniem, a jego zaciski powinny być elektrycznie odizolowane od wszelkich metalowych elementów mocujących lub od uziemienia ochronnego, które może być podłączony do systemu. odizolowane elektrycznie od innych dostępnych części przewodzących obwodu.

5.Terminale i nagłówki

5.1 Gniazdka stacjonarne z możliwością wymiany okablowania powinny być wyposażone w zaciski śrubowe lub zaciski bezśrubowe.

5.2 Wtyczki i gniazdka przenośne z możliwością ponownego okablowania należy wyposażyć w końcówki z zaciskiem gwintowanym.

5.3 Jeżeli używane są wstępnie lutowane przewody, należy pamiętać, że w przypadku zacisków śrubowych, przy normalnym użytkowaniu, obszar wstępnie lutowany powinien znajdować się poza obszarem zaciskania.

5.4 Chociaż części używane do zaciskania przewodów w zacisku mogą służyć do utrzymywania zacisku w normalnej pozycji lub zapobiegania obracaniu się zacisku, nie wolno ich używać do mocowania jakichkolwiek innych części.

5.3 Terminal zaciskowy do gwintów

-Gwintowane zaciski zaciskowe powinny umożliwiać podłączenie nieobrobionych przewodów;

- Końcówki zaciskowe gwintowane powinny mieć wystarczającą wytrzymałość mechaniczną i nie powinny być wykonane z miękkiego metalu lub metalu podatnego na pełzanie;

- Zaciski gwintowane powinny być odporne na korozję; końcówki zaciskowe gwintu nie powinny nadmiernie uszkadzać przewodów podczas ich zaciskania;

-Gwintowane zaciski zaciskowe mogą mocno zacisnąć przewód pomiędzy dwiema metalowymi powierzchniami;

- Zacisk zaciskowy gwintu, podczas dokręcania śruby lub nakrętki nie ma możliwości wysunięcia się przewodów przewodu jednożyłowego twardego lub przewodu linkowego;

-Zaciski typu zaciski gwintowe należy zamocować we wtyczce i gnieździe w taki sposób, aby śrub zaciskających lub nakrętek nie można było dokręcić lub poluzować bez spowodowania poluzowania samego zacisku.

- Śruby i nakrętki zacisków uziemiających typu zacisk gwintowany powinny być odpowiednio zabezpieczone, aby uniknąć przypadkowego poluzowania; i powinno odbywać się bez użycia narzędzi.

- Zaciski uziemiające z zaciskami gwintowanymi powinny być takie, aby nie występowało ryzyko korozji w wyniku kontaktu tych części z miedzianym przewodnikiem uziemiającym lub innymi stykającymi się z nim metalami.

5.4 Zaciski bezśrubowe do zewnętrznych przewodów miedzianych

- Zaciski bezśrubowe mogą być typu odpowiedniego tylko do twardych przewodów miedzianych lub typu odpowiedniego zarówno do twardych, jak i miękkich przewodów miedzianych.

- Zaciski bezśrubowe powinny umożliwiać podłączenie przewodów, które nie zostały specjalnie przygotowane.

-Zaciski bezgwintowe należy odpowiednio przymocować do gniazda. Zaciski bezśrubowe nie powinny się poluzować na skutek łączenia lub rozłączania przewodów podczas montażu.

-Zaciski bezgwintowe muszą być w stanie wytrzymać naprężenia mechaniczne występujące podczas normalnego użytkowania.

-Zaciski bezgwintowe muszą być w stanie wytrzymać naprężenia elektryczne i termiczne występujące podczas normalnego użytkowania.

6.Konstrukcja gniazda

6.1 Elementy tulei gniazda powinny być wystarczająco elastyczne, aby zapewnić wystarczający docisk do kołków wtyku.

6.2 Części gniazdka, które stykają się z kołkami wtyczki i służą do uzyskania połączenia elektrycznego, gdy wtyczka jest całkowicie włożona do gniazdka, powinny zapewniać metaliczny styk po co najmniej dwóch przeciwległych stronach każdej szpilka.

6.3 Tuleja gniazda powinna być odporna na korozję i zużycie.

6.4 Wymagania dotyczące wykładzin izolacyjnych i barier izolacyjnych.

6.5 Gniazdko powinno być tak skonstruowane, aby umożliwiało wprowadzenie przewodów i prawidłowe podłączenie do zacisków, właściwe umiejscowienie przewodów, łatwość mocowania głównych elementów do ściany lub puszki oraz odpowiednią przestrzeń.

6.6 Konstrukcja gniazdka nie powinna uniemożliwiać pełnego połączenia z odpowiednią wtyczką ze względu na występy z powierzchni współpracującej. Po włożeniu wtyczki do gniazdka, na podstawie pomiaru stwierdza się, że szczelina pomiędzy powierzchnią styku wtyczki a powierzchnią styku gniazda nie powinna przekraczać 1 mm.

6.7 Kołek uziemiający powinien mieć wystarczającą wytrzymałość mechaniczną.

6.8 Gniazdo uziemiające, gniazdo fazowe i gniazdo neutralne należy zablokować, aby zapobiec obrotowi.

6.9 Metalowe paski obwodu uziemiającego nie powinny posiadać żadnych zadziorów, które mogłyby uszkodzić izolację przewodów zasilających.

6.10 Gniazda instalowane w puszkach instalacyjnych należy tak projektować, aby końcówki przewodów można było obrobić po zamontowaniu puszki w normalnym położeniu, ale przed zamontowaniem gniazda w puszce instalacyjnej.

6.11 Wejścia kablowe powinny umożliwiać wprowadzenie kanałów lub osłon kablowych, aby zapewnić całkowitą ochronę mechaniczną kabli.

7. Odporny na starzenie i wilgoć

7.1 Gniazdo powinno być odporne na starzenie: po wystawieniu próbki na 168 godzin w piecu o temperaturze 70°±2°C próbka nie może mieć pęknięć, a jej materiał nie może stać się lepki ani śliski.

7.2 Gniazdo powinno być odporne na wilgoć: po 48 godzinach przechowywania próbki przy wilgotności względnej 91%~95% i temperaturze 40℃±2℃ rezystancja izolacji i wytrzymałość elektryczna powinny odpowiadać przepisom.

8. Rezystancja izolacji i wytrzymałość elektryczna

8.1 Rezystancja izolacji pomiędzy wszystkimi połączonymi ze sobą biegunami a korpusem wynosi ≥5MΩ.

8.2 Rezystancja izolacji pomiędzy wszystkimi biegunami wynosi ≥2MΩ.

8.3 Zastosuj test napięcia wytrzymywanego 50 Hz, 2 KV ~ pomiędzy wszystkimi elementami przez 1 minutę. Nie powinno być żadnego migotania ani awarii.

9. Wzrost temperatury

Po przejściu próbki przez test żywotności wzrost temperatury jej końcówek nie powinien przekraczać 45 K, maksymalny wzrost temperatury dostępnych części metalowych nie powinien przekraczać 30 K, a wzrost temperatury dostępnych części niemetalowych nie powinien przekraczać 40 K.

10. Zdolność wyłączania

W przypadku akcesoriów elektrycznych o napięciu znamionowym nie większym niż 250 V i prądzie znamionowym nie większym niż 16 A skok urządzenia badawczego powinien wynosić od 50 mm do 60 mm

Włóż i wyjmij wtyczkę z gniazdka 50 razy (100 uderzeń), współczynnik wpinania i wyciągania wynosi:

- W przypadku akcesoriów elektrycznych o prądzie znamionowym nie większym niż 16 A i napięciu znamionowym nie większym niż 250 V, 30 uderzeń na minutę;

-W przypadku innych akcesoriów elektrycznych 15 uderzeń na minutę.

Podczas testu nie powinien wystąpić długotrwały błysk łuku. Próbka po badaniu powinna być wolna od uszkodzeń mających wpływ na dalsze użytkowanie, a otwór do wprowadzenia szpilki powinien być wolny od uszkodzeń mogących mieć wpływ na jej bezpieczeństwo w rozumieniu niniejszego dokumentu.

11. Normalna praca (test żywotności)

Akcesoria elektryczne powinny być w stanie wytrzymać naprężenia mechaniczne, elektryczne i termiczne powstające podczas normalnego użytkowania, bez nadmiernego zużycia lub innych szkodliwych skutków. W obwodzie o napięciu znamionowym i prądzie znamionowym COSφ=0,8±0,05, podłącz i odłącz 5000 razy.

Podczas testu nie powinien wystąpić ciągły błysk łuku. Po badaniu próbka nie powinna wykazywać: zużycia mogącego mieć wpływ na przyszłe użytkowanie; zniszczenie obudowy, uszczelek izolacyjnych lub barier itp.; uszkodzenie gniazdka, które mogłoby mieć wpływ na normalne działanie wtyczki; luźne połączenia elektryczne lub mechaniczne; wyciek uszczelniacza. przeciek.

12. Siła wyciągania

Gniazdko powinno zapewniać łatwość wkładania i wyjmowania wtyczki oraz zapobiegać wypadaniu wtyczki z gniazdka podczas normalnego użytkowania.

13. Wytrzymałość mechaniczna

Akcesoria elektryczne, puszki instalacyjne natynkowe, dławiki gwintowane i pokrywy powinny mieć wystarczającą wytrzymałość mechaniczną, aby wytrzymać naprężenia mechaniczne powstające podczas instalacji i użytkowania.

14.Test odporności na ciepło

14.1 Próbkę ogrzewa się w piecu o temperaturze 100°C ± 2°C przez 1 godzinę. W trakcie badania próbka nie powinna ulegać zmianom, które mogłyby mieć wpływ na przyszłe użytkowanie, a jeżeli znajduje się w niej uszczelniacz, to nie powinna ona spływać odsłaniając części pod napięciem. Po badaniu znak powinien być nadal czytelny.

14.2 Po próbie nacisku kuli średnica wcięcia nie powinna przekraczać 2 mm.

15.Śruby, części przewodzące prąd i ich połączenia

15.1 Zarówno połączenia elektryczne, jak i mechaniczne powinny wytrzymywać naprężenia mechaniczne występujące podczas normalnego użytkowania.

15.2 W przypadku śrub wchodzących w gwint materiałów izolacyjnych oraz śrub, które należy dokręcić podczas podłączania akcesoriów elektrycznych podczas instalacji, należy zwrócić uwagę na ich prawidłowe wprowadzenie w otwory na śruby lub nakrętki.

15.3 Połączenia elektryczne powinny być takie, aby nacisk stykowy nie był przenoszony przez materiał izolacyjny.

15.4 Śruby i nity należy zabezpieczyć podczas wykonywania połączeń elektrycznych i mechanicznych, aby zapobiec poluzowaniu i obrotowi.

15.5 Części metalowe przewodzące prąd powinny być wykonane z metalu spełniającego wymagania dotyczące wytrzymałości mechanicznej, przewodności elektrycznej i właściwości korozyjnych.

15.6 Styki, które podczas normalnego użytkowania będą się ślizgać, powinny być wykonane z metalu odpornego na korozję.

15.7 Do łączenia części przewodzących prąd nie należy stosować wkrętów samogwintujących i samogwintujących. Można je stosować do połączeń uziemiających pod warunkiem zastosowania co najmniej dwóch śrub.

16. Odległość upływu, prześwit elektryczny, odległość uszczelnienia izolacji

Droga pełzania, prześwit elektryczny i odległość przez szczeliwo są następujące: