วิธีมาตรฐานในการวัดขนาดเสื้อผ้า

1) ในการตรวจสอบเสื้อผ้า การวัดและตรวจสอบขนาดของแต่ละส่วนของเสื้อผ้าเป็นขั้นตอนที่จำเป็นและเป็นพื้นฐานสำคัญในการตัดสินว่าชุดของเสื้อผ้านั้นมีคุณสมบัติ

หมายเหตุ: มาตรฐานนี้อ้างอิงจาก GB/T 31907-2015

01

เครื่องมือวัดและข้อกำหนด

เครื่องมือวัด:ใช้เทปวัดหรือไม้บรรทัดที่มีค่าสำเร็จการศึกษา 1 มม

ข้อกำหนดการวัด:

1) โดยทั่วไปแสงสว่างจะใช้ในการวัดขนาดของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป โดยมีความสว่างไม่น้อยกว่า 600lx นอกจากนี้ ยังสามารถใช้แสงท้องฟ้าทางทิศเหนือได้เมื่อสภาวะเอื้ออำนวย

2) ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปควรแบนและวัดขนาดได้ และควรติดกระดุม (หรือซิปปิด) ตะขอกระโปรง ตะขอกางเกง ฯลฯ สำหรับผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปที่ไม่สามารถทำให้เรียบได้ สามารถใช้วิธีการอื่นๆ ได้ เช่น การพับครึ่งและการวัดตามขอบ เป็นต้น สำหรับผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปที่มีข้อกำหนดด้านขนาดแบบดึงออก ควรทำการวัดโดยยืดออกจนสุดโดยต้องแน่ใจว่า ตะเข็บไม่เสียหายและเนื้อผ้าไม่เสียรูป

3) เมื่อทำการวัด แต่ละมิติต้องมีความแม่นยำถึง 1 มม.

02

วิธีการวัด

ความยาวกระโปรง

กระโปรง: วัดในแนวตั้งจากด้านบนของเอวซ้ายไปตามตะเข็บด้านข้างจนถึงด้านล่างของกระโปรง ดูรูปที่ 3

การแต่งกาย: วัดแนวราบและแนวตั้งจากจุดสูงสุดของตะเข็บไหล่ด้านหน้าถึงขอบด้านล่างของกระโปรง ดูรูปที่ 4; หรือแบนแล้ววัดในแนวตั้งจากกึ่งกลางคอเสื้อด้านหลังถึงขอบด้านล่างของกระโปรง ดูรูปที่ 5

ความยาวกางเกง

วัดในแนวตั้งจากด้านบนของเอวไปจนถึงตะเข็บด้านข้างจนถึงช่องเปิดของกางเกง

ขา โปรดดูรูปที่ 6

เส้นรอบวงหน้าอก

ติดกระดุมขึ้น (หรือปิดซิป) วางลำตัวด้านหน้าและด้านหลังให้เรียบ แล้ววัดในแนวนอนตามตะเข็บด้านล่างของช่องแขน (คำนวณโดยเส้นรอบวง) ดูรูปที่ 7

 รอบเอว

ติดกระดุม (หรือปิดซิป) ตะขอกระโปรง และตะขอกางเกง กางลำตัวด้านหน้าและด้านหลังให้เรียบ แล้ววัดตามเอวหรือที่ด้านบนของเอว (คำนวณรอบเส้นรอบวง) ดังแสดงในรูปที่ 8 ถึง 11

ความกว้างไหล่

ติดกระดุมขึ้น (หรือปิดซิป) วางลำตัวด้านหน้าและด้านหลังให้เรียบ และวัดในแนวนอนจากจุดตัดของตะเข็บไหล่และแขนเสื้อ ดูรูปที่ 12

ความกว้างของคอเสื้อ

รีดส่วนบนของคอตั้งให้เรียบในแนวนอน ดู รูปภาพ 13;

ช่องเปิดด้านล่างของปลอกอื่นๆ ยกเว้นปลอกพิเศษ โปรดดูรูปที่ 14

ความยาวแขนเสื้อ

วัดแขนเสื้อแบบกลมจากจุดสูงสุดของภูเขาแขนเสื้อถึงกึ่งกลางของแนวข้อมือ ดูรูปที่ 15

แขนเสื้อแบบ Raglan วัดจากกึ่งกลางของคอเสื้อด้านหลังจนถึงกึ่งกลางของแนวข้อมือ ดูรูปที่ 16

รอบสะโพก

ติดกระดุม (หรือปิดซิป) ตะขอกระโปรง และตะขอกางเกง กางลำตัวด้านหน้าและด้านหลังให้เรียบ แล้ววัดตรงกลางความกว้างของสะโพก (คำนวณตามเส้นรอบวง) ดูรูป ก.1 ภาพที่ ก.5 ภาพที่ ก.6 ภาพที่ ก.8

ความยาวของตะเข็บข้าง

ทำให้ลำตัวด้านหน้าและด้านหลังเรียบขึ้น และวัดตามตะเข็บด้านข้างจากด้านล่างของช่องแขนถึงขอบด้านล่าง ดูรูปที่ A.1

เส้นรอบวงชายเสื้อด้านล่าง

ติดกระดุม (หรือปิดซิป) ตะขอกระโปรง และตะขอกางเกง แผ่ลำตัวด้านหน้าและด้านหลังให้เรียบ แล้ววัดตามขอบด้านล่าง (คำนวณตามเส้นรอบวง) ดูรูปที่ ก.1 รูปที่ ก.5 และรูปที่ ก.6

ความกว้างด้านหลัง

วัดตะเข็บแขนเสื้อในแนวนอนตามส่วนที่แคบที่สุดของด้านหลังของเสื้อผ้า ดูรูป A.2 และรูปที่ A.7

ความลึกของช่องแขน

  วัดในแนวตั้งจากกึ่งกลางคอเสื้อด้านหลังจนถึงตำแหน่งแนวนอนต่ำสุดของช่องแขน ดูรูปที่ ก.2 และรูปที่ ก.7

 รอบเอว

ทำให้ความกว้าง (วัดรอบเส้นรอบวง) เรียบไปตามขอบด้านล่างของสายพาน เมื่อวัดแล้วควรยืดขอบเอวยางยืดให้มีขนาดสูงสุด ดูรูปที่ก.3

ความยาวขาด้านใน

วัดจากด้านล่างของเป้าถึงปลายขากางเกง ดูภาพที่ก.8

ความลึกของเป้าตรง

วัดในแนวตั้งจากด้านบนของเอวถึงด้านล่างของเป้า ดูรูปที่ A.8

 เส้นรอบวงของขาส่วนล่าง

วัดในแนวนอนตลอดช่องเปิดขากางเกง โดยคำนวณจากเส้นรอบวง ดูรูปที่ ก.8

 ความยาวไหล่

วัดจากจุดสูงสุดของตะเข็บไหล่ด้านหน้าบนปกด้านซ้ายถึงจุดตัดของตะเข็บไหล่และแขนเสื้อ ดูรูปที่ ก.9

  คอลึกหล่น

วัดระยะห่างแนวตั้งระหว่างกึ่งกลางของปลอกคอด้านหน้าและกึ่งกลางของปลอกคอด้านหลัง ดูรูปที่ A.9

ความกว้างของข้อมือ เส้นรอบวงข้อมือ

ติดกระดุม (หรือปิดซิป) แล้ววัดตามแนวข้อมือ (คำนวณตามเส้นรอบวง) ดูรูป A.9

รอบแขนลูกหนูไขมัน

วัดระยะห่างในแนวตั้งฉากกับศูนย์กลางของแขนเสื้อตามจุดที่กว้างที่สุดของแขนเสื้อ โดยผ่านจุดตัดของตะเข็บด้านล่างของแขนเสื้อและตะเข็บของช่องแขน ดูรูปที่ A.9

ความยาวช่องแขนเสื้อตรง

วัดจากจุดตัดของตะเข็บไหล่และแขนเสื้อถึงตะเข็บด้านล่างของแขนเสื้อ ดูรูปที่ ก.9